Skid Row - Slave To The Grind

english version

Wydana w 1991 roku płyta "Slave to the Grind" grupy Skid Row to niezły kawałek dobrego i mocnego hard rocka/heavy metalu. Bałem się wracać do tego po latach, ale muzyka nie straciła niczego ze swego uroku.
Od pierwszych dźwięków płyty zespół raczy nas mocą i energią. Co prawda dwa pierwsze utwory "Monkey Business" i tytułowy "Slave to the Grind" zdają się najlepszymi na krążku, ale później również jest bardzo dobrze. Zdarzają się co prawda ze dwa-trzy słabsze kawałki, lekko obniżające notę, i w ogóle druga część płyty jest jakby słabsza nieco, ale za to "Quicksand Jesus", "In a Darkened Room" czy "The Thread" i "Psycho Love" osładzają ich gorycz.
Moja ocena

polska wersja

In 1991 Skid Row released "Slave to the Grind", the album that is a piece of good and strong hard rock/heavy metal. I was a little affraid of listening it after those years but music lose nothing.
From the first sounds we receive strength and energy. First two compossition ("Monkey Business" and title track "Slave to the Grind") are probably the best amongst others but later is very well still. I must say that two or three songs are weaker and lowering the note a little. And generally second part of the album is weaker but having songs "Quicksand Jesus", "In a Darkened Room", "The Thread" or "Psych Love" is pretty well too.
My note

8/10

Oficjalna strona zespołu Skid Row

Foo Fighters - Foo Fighters

english version

Mija właśnie 20 lat od wydania debiutanckiego krążka byłego już wówczas perkusisty grupy Nirvana - Gave'a Grohl'a i jego grupy Foo Fighters. Album zatytułowany był nazwą zespołu i zawierał muzykę z pogranicza rock'a alternatywnego, melodyjnego hard rocka z domieszką punk rocka.
Ciężko wskazać jakiś najlepszy utwór na płycie. Raczej wyrównane są i powiem szczerze, że pomimo zmian szybkości w utworach, chyba nieco nużą na dłuższą metę. Ale nie jest jednak źle. Muzyka jest dobra, nawet po 20 latach. Mamy tu więc szybsze kawałki jak otwierający "This is a Call", najlepszy chyba na płycie "Good Grief", czy dość ostre i ostrzej zaśpiewane "Wattershed". Są też utwory wolniejsze, jak "Big Me" (w teledysku którego przedrzeźniają reklamę dropsów), czy "Oh, George".
Moja ocena

polska wersja

Gave Grohl, ex-Nirvana drummer, and his group Foo Fighters released their self-titled debut album 20 years ago. The record included 12 songs of alternative rock with some melodic hard rock and punk rock.
It's hard to say which compossition is the best on that album. Their are rather same level but for longer a little tirying I think beeing honest. But for sure not bad. The music is still good. Even after 20 years passed. There are faster songs, like opening "This is a Call", best on album "Good Grief", or "Wattershed" played and sung a liitle heavier. But we hear slower songs too, like "Big Me" (with the video clip like pastilles commercial parody) or "Oh, George".
My note

7/10

Oficjalna strona zespołu Foo Fighters

AC/DC - Fly on the Wall

english version

Kilka dni temu minęło 30 lat od ukazania się płyty "Fly on the Wall" zespołu AC/DC. Płyty bardzo równej i do dziś broniącej się (jak zresztą chyba cała muzyka grupy), choć trochę nie docenianej nadal.
Praktyczne każdy utwór niesie ze sobą sporą porcję energii, pomimo, że nie są rozpędzone i szybkie. Od początku tytułowego utworu, poprzez "Shake Your Foundation" czy "Sink the Pink" słychać, że Angus Young jest w znakomitej formie, a i pozostali muzycy też dają z siebie wszystko. Jeśli ktoś lubi mocno gitarowe, rytmiczne i surowo brzmiące dźwięki to jest to dobra pozycja.
Moja ocena

polska wersja

30 years from publishing AC/DC's "Fly on the Wall" passed few days ago. As probably whole music made by AC/DC that record is good still too. And it is very balanced however it was always underestimated a bit.
Almost every composition brings dose of energy although they are not fast and speeding. From the beginning of title song, through "Shake Your Foundation" or "Sink the Pink" you can hear Angus Young in very good form backed up by rest of giving all from themself musicians. If any one likes strong guitar, rhythmic and raw sounds that is good choise.
My note

7/10

Oficjalna strona zespołu AC/DC

Dream Theater - Black Clouds & Silver Linings

english version

Jako, że wczoraj minęło 5 lat od ukazania się albumu "Black Clouds & Silver Linings" z repertuaru grupy Dream Theater pokusiłem się o recenzję tegoż krążka z perspektywy tych pięciu lat. Krążek zawiera tylko sześć kompozycji, ale za to 4 są ponad dziesięciominutowe. Niestety nie jest to dzieło wybitne, co w przypadku DT może być dla niektórych ogromnym minusem.
Płyta rozpoczyna się mocnym "A Nightmare to Remember" z charakterystycznymi dla zespołu zmianami tempa. Po nim dwa z lepszych "A Rite of Passage" z bardzo miło melodyjnym refrenem i balladowe "Wither". Natomiast na koniec dostajemy najdłuższy na płycie i zarazem najlepszy "The Count of Tuscany" ze spokojnym początkiem, a później ciekawym solo, z zabawą riffami oraz zmianami tempa i "nastroju".
Długo wahałem się nad oceną jednak ostatni utwór ostatecznie ją podniósł.
Moja ocena

polska wersja

Yesterday passed five years from publishing "Black Clouds & Silver Linings" - the album from one of the biggest world rock groups Dream Theater. So today is review of that record from the five years perspective.
The album includes only six tracks but length of 4 of them is over 10 minutes. And I must say something what would be great decrease for many fans - it isn't remarkable work.
It starts from strong "A Nightmare to Remember" with changing of speed and rhythm characteristic for DT style. Next two are almost the best on record. "A Rite of Passage" with melodic chorus and almost ballad "Wither". The last is the best and longest composition "The Count of Tuscany". Light guitar begin, later interesting solo, riffs fun, speed and "shape" changes.
I was giving note 7 but last song finally increased that.
My note

8/10

Oficjalna stron zespołu Dream Theater

Tyketto - Don't Come Easy

Zapewne nie wielu z Was słyszało o zespole Tyketto, który w latach 90. wydał trzy płyty studyjne, po czym zawiesił działalność i parę lat temu ją wznowił. W 1991 wydali swoją pierwszą płytę "Don't Come Easy". Płytę pełną technicznego grania i melodyjnego wokalu.
Już na początek serwują nam melodyjny "Forever young". A po nim chyba najlepszy na płycie techniczne, rytmiczne i przebojowe "Wings". Później jest niestety nieco słabiej, ale melodyjność i technika pozostają. Wyróżniłbym tu jeszcze balladę "Standing alone" zagraną w większości na gitarze elektroakustycznej (później umieszczoną jeszcze na kolejnej płycie).
Ogólnie płyty bardzo przyjemnie się słucha, nie nudzi, a takiego rocka wydaje mi się, że nie jest obecnie łatwo znaleźć.
Moja ocena
7/10

Oficjalna strona faceook zespołu Tyketto

AC/DC - High Voltage

Wzięło mnie dzisiaj jeszcze na trochę retro. I jakoś wolałem wrócić do starej płyty AC/DC niż słuchać wydanej w grudniu zeszłego roku "Rock or Bust". Nie żebym miał coś przeciwko tej płycie, broń Boże. Ale jakoś tak miałem ochotę na staroć.
I mówiąc szczerze - muzyka się nie zestarzała. Może przemawia przeze mnie sentyment (w końcu to byłą moja jedna z pierwszych kaset hard'n'heavy). Może słychać surowość brzmienia. Może jest wiele różnic między muzyką współczesną a ówczesną, ale wciąż się przyjemnie słucha tego. Od początku do końca. Od "It's a long way to the top", poprzez "T.N.T.", aż po utwór tytułowy. Muzyka buja jak to typowy rock&roll w wersji hard rockowej. Nic dodać, nic ująć. Moim zdaniem płyta nadal opiera się upływowi czasu.

Moja ocena 7/10

Oficjalna strona AC/DC