Circle II Circle - Reign of Darkness

english version

Od połowy października 2015 roku dostępna jest nowa płyta Circle II Circle "Reign of Darkness". Płyta mocna, choć nie odkrywcza. Zawierająca też dużo solówek gitarowych - dla wielbiących to.
Całość, jak napisałem wyżej, nie jest odkrywcza i powalająca, ale jest to kawałek mocnej muzy i nie jednemu przy niej mocniej głowa poskacze. Spośród raczej równych utworów, najlepszy na krążku "Sinister Love", dość szybkie, dość mocne i dość rytmicznie grane, z dość melodyjną solówką. Poza nim dodam jeszcze "Untold Dreams" z długim solo przy łamanym rytmie, "Ghost of the Devil" z mocnymi, ale spokojnymi gitarami w pierwszej części, bardzo złożoną solówką oraz szybszą i mocniejszą drugą częścią, a także wolną w pierwszej części i graną na fortepianie balladę "Solitary Rain", mocniejszą w połowie i znów nieco wyciszoną, ale już razem z sekcją, w dalszej częsci.
Moja ocena

polska wersja

New Circle II Circle's album "Reign of Darkness" is in stores from the middle of October 2015. The album doesn't discover anything new but contains strong music with a lot of solos - for those who love it.
As I said the whole thing isn't discovering or floor hitting but that the piece of strong music that cause a little head banging for not only one of listeners. All track are rather equal. Best among them is "Sinister Love" - quite fast, quite strong and quite rhythmic playing with quite melodic solo. I write also about three compostions. "Untold Dreams" with long solo of one guitar while second guitar plays broken rhythm. "Ghost of the Devil" has strong but slow guitars in first part, very technical solo and faster and stronger second part. "Solitary Rain" is the ballad played on piano only in first part, stronger in the middle and lighter again in farther part but played on other instruments also.
My note

7/10
(a jak Ty oceniasz płytę - zostaw komentarz / leave a comment below - what your opinion?)

Circle II Circle "Ghost Of The Devil" Official Lyric Video

Oficjalna strona zespołu Circle II Circle

Soliwork - The Ride Majestic

english version

Pod koniec sierpnia ukazała się dziesiąta studyjna płyta grupy Soilwork. Album nosi tytuł "The Ride Majestic" i ciężko jednoznacznie określić jaki jest to rodzaj muzyki, ale czy określić to jako melodyjny death metal, czy bardziej jako metal progresywny to za każdym razem nie wiele złego można o tym powiedzieć.
Co prawda płyta zaczyna się najlepszym w zestawieniu utworem tytułowym "The Ride Majestic", z delikatnym początkiem lekkiej solóweczki i gitary akustycznej, po której następuje ściana szybkości, z połamanym rytmem w późniejszej części utworu i bardzo ciekawym solo. Później jednak nie ma słabej kompozycji. Aby jednak nie pozostawić Was bez żadnych przykładów to wyróżnię "Enemies in Fidelity" z spokojnym gitarowym początkiem i szybką, ale dość melodyjną dalszą częścią. Szybkie, pędzące i krzyczane "Alight in the Aftermath" z również szybkim, ale czysto śpiewanym refrenem. I szybkie, ale nie bardzo ciężkie "The Phantom".
Moja ocena

polska wersja

Thenth Soilwork's studio album was released in the end of August 2015. "The Ride Majestic", because that's the title, is hard to perfect discribing with the kind of music it contains. But if one call it melodic death metal or other call it progresive metal there would still be lack of bad words about this record.
Saying truth the best track is at the beginning and it is the title track, "The Ride Majestic", with gentle start of light solo and acoustic guitar after which wall od speedness comes with broken rhythm and very interesting solo in further part of composition. However there's no weak track later. But I should 't leave you without any examples. So I highlight "Enemies in Fidelity", "Alight in the Aftermath" and "The Phantom". First with easy guitar start and fast  and quite melodic further part. Second is fast, running and screamed with also fast but more clear sung chorus. Third speeded but not so heavy.
My note

8/10
(a jak Ty oceniasz płytę - zostaw komentarz / leave a comment below - what your opinion?)

Soilwork - Enemies in Fidelity (OFFICIAL MUSIC VIDEO)

Oficjalna strona zespołu Soilwork

Def Leppard - Def Leppard

english version

Na rynku dostępna jest już nowa studyjna płyta Def Leppard. Pierwszy od siedmiu lat nowy materiał grupy zatytułowany jest po prostu "Def Leppard" i przynosi porcję ciekawej, momentami dość mocnej, muzyki.
Patrząc na ostatnie dokonania zespołu nie spodziewałem się tak mocnej muzyki. Tym większe było moje zaskoczenie in plus, gdy już pierwszy utwór "Let's go" dość mocno przyłożył dość ciężkim riffem, a mimo to leppardowym wokalem. A kolejne dwa utwory - "Dangerous" i "Man Enough" też należą do najlepszych na płycie. Co prawda później jest już właśnie raczej słabiej, ale nadal jest to ciekawa płyta. Jeszcze dorzuciłbym "All Time High" czy ostatni spokojniutki "Blind Faith", a i tak nie wyczerpałbym możliwości.
Moja ocena

polska wersja

First studio album for 7 years from Def Leppard is finally accesible at music market. Called simple "Def Leppard" brings interesting music that is quite strong in some parts.
Looking back at last records of that band I wasn't expecting such strong music. So when first song hit me with strong riff and still leppard vocal I was surprised in plus. Next two compositions - "Dangerous" and "Man Enough" are also counted to best tracks here. If I write also about "All Time High" or last peaceful "Blind Faith" it still wouldn't be all possibilities.
My note

8/10
(a jak Ty oceniasz płytę - zostaw komentarz / leave a comment below - what your opinion?)

Oficjalna strona zespołu Def Leppard

Ugly Kid Joe - Uglier Than They Used Ta Be

english version

Tak jak informowałem wcześniej miesiąc temu ukazała się nowa płyta, pierwsza po powrocie na muzyczny rynek, zespołu Ugly Kid Joe. Niestety w mojej opinii, znając wcześniejsze dokonania grupy, tytuł nie do końca oddaje to co na płycie dostajemy.
Prawdę powiedziawszy, dużej mierze płytę ratują covery. I już na wstępie otrzymujemy "Hell Ain't Hard To Find" z motywem z utworu zespołu Foo Fighters. Pod koniec umieszczono jeszcze "Ace Of Spades" z repertuaru Motorhead i z Philem Cambellem z tejże kapeli na gitarze. A ostatni utwór to "Papa Was a Rolling Stone" nagrany pierwotnie przez Rare Earth. Do tego zestawu dodam jeszcze "She's Already Gone" przypominające mi nieco Velvet Revolver oraz "My Old Man" i "Under The Bottom" i to byłoby na tyle.
Moja ocena

polska wersja

As I wrote earlier a month ago Ugly Kid Joe released their new (and first after return) album. The title would suggest a bit what we may find on the album. But for me it is a little misunderstanding as I know what they recorded before.
Honestly, covers saving the album in big part. And already at beginning we got "Hell Ain't Hard To Find" with Foo Fighters song theme. In ending part there's "Ace Of Spades" from Motorhead and with Phil Campbell from it on guitar.  And the last is "Papa Was a Rolling Stone" originally recorded by Rare Earth. Adding to it "She's Already Gone" sound a bit like Velvet Revolver and "My Old Man" and "Under The Bottom" make full list of bit interesting compossitions.
My note

7/10
(a jak Ty oceniasz płytę - zostaw komentarz / leave a comment below - what your opinion?)

Oficjalna strona zespołu Ugly Kid Joe

Parkway Drive - Ire

english version

Ostatnio informowałem, że na pierwszym miejscu Billboardu znalazła się płyta "Ire" grupy Parkway Drive. A ponieważ wcześniej nie znałem tej grupy postanowiłem poznać coś nowego. Nie jest to może coś co mi leży najbardziej, ale też nie mogę powiedzieć, aby była to muzyka słaba.
Na wydanej 25 września płycie dostajemy 11 metalcore'owych utworów, momentami ocierającymi się o soczystego hard rocka z growlowym wokalem. W większości jest ciężko i szybko, jak w "Dying to Believe" lub hard rockowo, jak w "Bottom Feeder". Ale są też ciekawe momenty balladowe, jak choćby w kończącym płytę "A Deathless Song". Ogólnie płyta bardzo dobra, rytmiczna i energetyczna, choć trzeba lubić krzyczany i growlowany wokal.
Moja ocena

polska wersja

First place on Billboard's best hard rock albums list in last week was  "Ire" from Parkway Drive. I have never listened to it before so I tried something new. Maybe it isn't best music form my interestings but surely I can't call it weak music too.
The album was released on September 25th and contains 11 metalcore compossitions with some hard rock growl parts. Mostly there's heavy and fast like in "Dying to Believe". Or more hard rock like in "Bottom Feeder". But there also are some ballad parts like in final "A Deathless Song". Honestly it is very good, rhythmic and energetic album. However best for those who like screamed and growled vocals.
My note

8/10

"Vice Grip"

Oficjalna strona zespołu Parkway Drive

Fear Factory - Genexus

english version

Już od dwóch miesięcy w sklepach dostępna jest płyta Fear Factory "Genexus". Jak zwykle mamy tu do czynienia z muzyką mocną i szybką, czyli coś raczej dla fanów metalu niż rocka. I słychać to już od początku, gdy płytę otwiera gardłowy monolog w "Autonomous Combat System", by potem po lekkim wstępie instrumentów wystrzelić jak z karabinu maszynowego. I to dosłownie takie wrażenie można odnieść.
W pozostałych wszystkich utworach jest moc, jest ostry wokal z domieszką czystego. A utwór tytułowy "Genexus" według mnie paradoksalnie jest najsłabszy w zestawieniu. Ciekawy jest "Church of Execution", gdzie po nieco samplowym początku mamy mocno połamaną muzykę. "Dielectric" to szybki i mocno rytmiczny utwór z refrenem śpiewanym czysto, acz mocno. Jeszcze "Battle for Utopia" i otrzymujemy chyba trzy najlepsze kompozycje tego albumu. A na koniec dostajemy dość spokojny i balladowy, ale wcale nie odstający od całości płyty i bardzo dobrze do niej pasujący, "Expiration Date".
Moja ocena

polska wersja

For two months now "Genexus", Fear Factory's album, is available in stores. As usually we have strong and fast music here what means - it's rather for metal than  rock fans. And it is heard since the beginning where the album is opened with throat monolog in "Autonomous Combat System" after which instruments easy starts to run like machine gun shots. And seriously - you may have such feeling.
In every other song there's strength, there's sharp vocals with some piece of clean singing. And the title composition "Genexus" is strangely weakest for me. Very interesting is "Church of Execution". It starts with a bit of samples but later music is very broken rhythm. "Dielectric" is fast and very rhythmic track with a clean but still strongly singing chorus. And with "Battle for Utopia" we have three probably best compositions on the album. And the last is "Expiration Date" - quite peacul and ballad like song but still doesn't different from the whole record and passing to it very well.
My note

8/10

W zapowiedzi do posłuchania był "Dielectric", więc dziś coś innego - "Regenerate".

Oficjalna strona zespołu Fear Factory

Annihilator - Suicide Society

english version

Kolejna sława trash metalu wydała swoją płytę niedawno, a mowa oczywiście o grupie Annihilator. Znając wcześniejsze dokonania zespołu trochę się jednak zawiodłem słuchając "Suicide Society".
Niby jest dość szybko i mocno, jak na trash metal przystało, ale czegoś mi brakuje. Może świeżości, może mocy samego wokalu. Nie wiem dokładnie, ale na pewno płyta ta stoi muzycznie znacznie niżej niż większość wcześniejszych albumów Annihilator. Najlepszy z utworów "Narcotic Avenue" nie wiele wybija się, a bardzo miłe ma delikatne zwolnienie w środku. Ciekawszym wydaje się jeszcze może ostatni "Every Minute" ze spokojnym początkiem gitary i wokalu i późniejszym dość szybkim refrenem. I jeszcze za ładne motywy gitarowe wspomnę o "The One You Serve". W przypadku pozostałych kompozycji - to już gdzieś było...
Moja nota

polska wersja

Next trash metal famous band released its new album. And the band is Annihilator. I knew earlier albums from that band. And that's why I was a little disappointed while listening to "Suicide Society.
Something missing for me although there's speed and strenght as should be trash metal. Maybe it is lack of freshness or less power in vocals. I don't exactly know but for sure that album would stand far musically lower that previous Annihilator's works. "Narcotic Avenue" is the best compossition with fine and delicate slowing down in the middle but is not much better then others. Little more interesing seems to be last "Every Minute" that starts with easy guitar and vocal and later becomes quite fast in chorus. And because of really pretty guitar melodies I mention "The One Yout Serve". The rest - well, somewhere it was already....
My note

7/10

Oficjalna strona zespołu Annihilator

Wcześniejsza zapowiedź/Earlier forthcoming info

Operation: Mindcrime - The Key

english version

Pamiętając świetne płyty Queensryche z Geoff'em na wokalu sięgnąłem po nowe wydawnictwo jego nowej kapeli Operation: Mindcrime - "The Key". Niestety. Co świetne było kiedyś teraz już takim nie musi być. I tu mamy doskonały tego przykład.
Na szczęście nie ma tragedii, ale miałem nadzieję na więcej. Pojawia się tu sporo ozdobników będących czasem niejako łącznikami między utworami lub wstępami do nich. Ale ogólnie raczej więcej średniej muzyki tutaj niż wybitnych kompozycji. Wyróżnił bym tutaj może jeden z mocniejszych i szybszych utworów na płycie "Re-inventing the Future", również mocniejszy, ale z mocno przesterowanym basem, rytmiczne i nieco niepokojące "The Stranger" oraz znane już wcześniej żwawsze i nieco progresywne "Hearing Voice".
Moja nota

polska wersja

I remember great albums from Queensryche where Geoff Tate was the vocalist. So now I decided to listen to the new album "The Key" of his present formation Operation: Mindcrime. But not always great things are still great later and here's good example of it.
There's no tragedy too and that luck. But I hoped for more. We can hear here many short composition that may connect some songs or be introduction to some. However more averange level music on that album rather than great compostions. I would mention "Re-inventing the Future" that is one of stronger and faster compostions. "The Stranger" also stronger but with bery distorted bass guitar, rhythmic and a little disquieting. Third is "Hearing Voice", known before releasing album, faster and a little progressive.
My note

7/10

Oficjalna strona zespołu Operation: Mindcrime

Disturbed - Immortalized

english version

Na pierwszym miejscu listy albumów hard rockowych Billboardu znalazł się ostatnio wydany 21 sierpnia krążek zespołu Disturbed "Immortalized". Należało więc ocenić tą płytę. I okazuje się, że nie jest to płyta całkiem zła.
Nie jest też to działo powalające. Ot, mocny hard rock, momentami trochę melodyjny, jednak zbyt wiele tu przeciętności. Wyróżniają się średnio szybkie "Immortalized", nieco rytmicznie grane "The Vengeful One" oraz mocno rytmiczne i dość melodyjne, chyba najlepsze z zestawieniu "Open Your Eyes". I wszystkie te kompozycje znajdują się na początku albumu. Później jest już raczej średnio. I nawet cover "The Sound of Silence" z repertuaru Simon & Garfunkel wypada tak sobie.
Moja nota

polska wersja

First on Billboard's hard rock albums list's last countdown was "Immortalized", released on August 21th new Disturbed album. So the record should be reviewed. And it isn't completely bad album.
But it isn't super big work. Just another strong hard rock with some melodic moments but too many average music here. In the beginning of the album we have "Immortalized" that is quite fast, "The Vengeful One" that is quite rhythmic and "Open Your Eyes" - strongly rhythmic, quite melodic and probably best from all tracks here. Rest is rather averange. Even "The Sound of Silence", cover of Simon & Garfunkel song, is nothing special.
My note

7/10

Oficjalna strona zespołu Disturbed

Motorhead - Bad Magic

english version

Pod koniec sierpnia ukazał się nowy studyjny album Motorhead. "Bad Magic" przynosi dużą porcję mocnego grania, ale też dającego niezłego kopa.
Zaczynając już od pędzącego "Victory or Die", poprzez równie szybkie i chyba jedno z najlepszych na płycie "Thunder & Lightning", kolejne pędzące i drugie z najlepszych "Shoot Out All of Your Lights", nieco spokojniejsze i jako ballada pośród mocy traktowane przez mnie "Till the End", po cover "Sympathy for the Devil", ostatni i chyba najsłabszy w zestawieniu.
Jest moc, jest szybkość, jest energia, czyli wszystko co "misie lubią najbardziej".
Moja nota

polska wersja

In the end of August new Motorhead's album was released. "Bad Magic" brings a lot of strong music that gives strong kick of energy.
Starting from fast "Victory or Die", through also fast and probably best on the album - "Thunder & Lightning", through next speeding and second from the best - "Shoot Out All of Your Lights", through more peaceful and treated here as ballad - "Till the End", to last and weaker in tracklist but still good cover "Sympathy for the Devil".
There's strenght, there's speed, there's energy. So there's everything what is needed in such music.
My note

8/10

Oficjalna strona zespołu Motorhead

Bullet For My Valentine - Venom

english version

Zgodnie z zapowiedzią miesiąc temu na rynku pojawił się krążek "Venom" formacji Bullet For My Valentine. I zwolennicy mocnego grania będą z pewnością usatysfakcjonowani.
Płyta przynosi mnóstwo ciężkiego i szybkiego grania w większości z dość melodyjnym wokalem w stylu właśnie BFMV, oczywiście ze momentami krzyczanego growlu. Mamy więc niepozorny wstęp do płyty, po którym następuje "No Way Out" z szybkością od początku, mocą na zwrotce i bardziej melodyjnym refrenem. Ostre i szybkie od początku, choć raczej z melodyjnym wokalem, "Army of Noise". Singlowe "You Want a Battle? (Here's a War)" z chórkiem na początku. Kolejne szybkie "Broken" z nieco wolniejszym refrenem i gitarami nieco "rozmytymi" w nim. Tytułowy "Venom" jest spokojny i bardziej melodyjny. A w "Pariah" na początku mamy jakby rozmowę dwóch pędzących i mocnych gitar, a później jedna z gitar momentami gra bardzo szybki riff.
Moja nota

polska wersja

As it was said in forthcoming info new album of Bullet For My Valentine "Venom" was released a month ago. And hard music fans would be satisfied for sure.
The record brings a lot of hard, heavy and fast music mostly with quite melodic vocals in exactly BFMV style. Off course with some screaming growl moments. So we got inostensible album start that goes into "No Way Out" - speed at beginning, strength in verse and more melodic chorus. "Army of Noise" from the start is hard and fast but rather melodic vocals. Single "You Want a Battle? (Here's a War)" with choir at beginning. Next fast composition "Broken" with a liitle slower chorus. Title song "Venom" is peaceful and more melodic. And in "Pariah" we got something like conversation of two seepiding and strong guitars and in laters parts one guitar plays very fast riff.
My note

9/10

Oficjalna strona zespołu Bullet For My Valentine

Iron Maiden - The Book of Souls

english version

Długo oczekiwany krążek weteranów z Iron Maiden "The Book of Souls" trafił w końcu do sklepów i można było się przekonać w jakiej formie znajdują się obecnie Panowie. A znajdują się w bardzo dobrej, bo takie właśnie jest ten album.
Co prawda najlepszy utwór już chyba znamy ("Speed of Light"), ale pozostałe te nie odstają raczej i w rezultacie mamy bardzo dobrą płytę. Każda z kompozycji poniżej wysokiego poziomu nie schodzi i raz szybszym, a raz wolniejszym tempem cieszy ucho. Większość utworów do krótkich także nie należy, a już ostatni "Empire of the Clouds" to 18-minutowy kawał dobrej muzy. Z krótszych wspomnę jeszcze o dość szybkim "Shadows of the Valley" i na tym zakończę, bo musiałbym wymienić wszystkie.
Moja nota

polska wersja

"The book of Souls" - long expected album from british metal veterans Iron Maiden finally is in stores now. So everyone may find out current form of Musicians. And they are very good form now because that record is like that.
We already know probably the best composition on the album which is "Speed of Light" but the rest aren't rather much weaker. And in whole we got very good album. Every song is at least good. Once faster, once slower. Every of them is pleasure of ears. Cannot say that compositions are short 'cause shortest is 5 minutes long and the last one and the longest "Empire of the Clouds" is piece of 18 minutes good music. From among the shortest songs I mention only quite fast "Shadows of the Valley". If write more then I'll have to write all the compositions.
My note

8/10

Oficjalna strona zespołu (website) Iron Maiden

Bon Jovi - Burning Bridges

english version

Dwa tygodnie temu ukazała się nowa płyta Bon Jovi. Nagrana już bez Richie'go Sambory i praktycznie bez jego udziału w nowych kompozycjach. I niestety to na płycie słychać. Co prawda najzagorzalsi fani Bon Jovi będą zapewne usatysfakcjonowani, mnie jednak płyta nie powala.
Wśród całości średnich raczej utworów wskazałbym dość rytmiczne i żwawe "We Don't Run", spokojniejsze, ale nadal przyjemnie rytmiczne "Saturday Night Gave Me Sunday Morning" oraz utwór tytułowy "Burning Bridges", bujający i lekko zabarwiony country. Pozostałe to raczej uzupełnienie.
Moja nota

polska wersja

Two weeks ago Bon Jovi published their new record. The album recorded without Richie Sambora. And he practically didn't take part in write the music. And what more - it is to hear in music. Biggest Bon Jovi's fans would probably be satisfied but I'm not knocked down with this album.
Between all the averange songs I would point quite rhythmic and lively "We Don't Run", more peaceful but still nicely rhythmic "Saturday Night Gave Me Sunday Morning" and title track "Burning Bridges" - moving and a little coutry styled. The rest is rather the filling.
My note

6,5/10

Oficjalna strona zespołu Bon Jovi

Artrosis - Odi Et Amo

english version

Kilka miesięcy temu pojawiła się tutaj informacja o nadchodzącej płycie Artrosis. Oto moja recenzja.
Artrosis to zespół kojarzony z gotyckim metalem. Niestety obecnie ich muzyka to połączenie sampli i czasem dość ciężkich gitar. Wg mnie z gotyckim graniem nie mają już za wiele wspólnego, choć coś tam z tego może jeszcze zostało. Ogólnie płyta jest raczej przeciętna i ciężko doszukiwać się tutaj wielkiego grania. Początek pierwszego utworu, z jakby nieco indyjską gitarą, trochę intrygował. Jednak później już tak nie było. Ogólnie oprócz utworu tytułowego "Odi Et Amo", wolnego i delikatnego z początku a od refrenu nieco mocniejszego, "Za późno by śnić" z lekkim wstępem gitarowym i "Błądzić ludzka rzecz", nie ma za bardzo o czym pisać.
Moja nota

polska wersja

Few months ago I wrote here a the informaction about forthcoming Artrosis's new album. Now there's review.
Artrosis is polish band known previously as gotic metal band. But currently there's too much samples as for metal music for me. Album is rather only averange. Only "Odi et Amo" (title song), "Za późno by śnić" and "Błądzić ludzka rzecz" are tracks that may be mentioned but still nothing big.
My note

6/10

Oficjalna strona zespołu Artrosis

Joe Satriani - Shockwave Supernova

english version

Dwa miesiące temu informowałem o nadchodzącej płycie Joe Satriani'ego. Teraz od tygodnia znajduje się ona w sklepach. I przynosi kawał dobrej muzyki.
Satriani może na nowej płycie nie zaskakuje, ale w sumie od takiej muzyki nie ma co tego oczekiwać. Mamy tu bardzo ładne i spokojne melodie, szybsze solówki, ale też i mocniejsze czasem riffy. W ostatnim utworze "Goodbye Supernova" pojawiają smyczki, w spokojniutkim "All of my Life" mamy nieco bongosów, a sama płyta zaczyna się mocnym i szybkim uderzeniem w utworze tytułowym "Shockwave Supernova", w którym później następuje ładna melodia i nieco zwolnienia. Mamy nieco bluesa w "San Francisco Blue" i nieco jakby marszowego pochodu w "Scarborough Stomp". Ale każdy utwór mógłby być wymieniony tutaj, bo płyta jest bardzo równa, melodyjna i w stylu Satriani'ego.
Moja nota

polska wersja

Two month ago I wrote about forthcoming Joe Satriani's new album. The record is in stores for a week now. And brings big dose of good music.
Maybe Joe doesn't surprise but what to expect from music like his. We have here beautiful and peaceful melodies , faster solos but also some stronger guitar riffs. In last track "Goodbye Supernova" there are some string instruments, bongos in very peaceful "All of my Life". And the album itself starts from strong and fast hit in title song "Shockwave Supernova" where later comes pretty melody and little slowing down. We have some blues in "San Francisco Blue" and some march like music walk in "Scarborough Stomp". But I could mention here every compossition because the album is very equally good, melodic and Satriani styled.
My note

8/10

Oficjalna strona Joe Satriani'ego

Armored Saint - Win Hands Down

english version

2 czerwca nową płytę wydał amerykański zespół z pogranicza heavy metalu i hard rocka Armored Saint. Grupa nagrała cztery płyty studyjne w latach 80-tych po czym zawiesiła działalność. W 2000 powrócili, a obecna płyta "Win Hands Down" jest siódmą.
I pokazuje, ze obecnie zespół znajduje się w wyśmienitej formie. Płyta jest pełna rytmicznych zagrywek, solówek i bardzo ciekawych riffów, a wszystko to nagrane z mocną i w większości z heavy metalową szybkością. Już pierwszy utwór tytułowy przynosi tą szybkość, a mimo to wokal jest dość melodyjny, w dodatku w połowie jakby nieco Iron Maiden się pojawia. Zresztą w "That was Then, Way Back When" też można odnieść takie wrażenie za sprawą galopującego rytmu. Wyróżniłbym jeszcze, równie mocny jak pierwszy, "Mess" z rytmicznym riffem momentami, "With a Full Head of Steam" i spokojną balladę "Dive", choć wszystkie utwory robią duże wrażenie, dzięki czemu całość płyty jest bardzo ciekawa.

polska wersja

Armored Saint is the heavy metal/hard rock american band and they released their new album on June 2nd. The album is called "Win Hands Down" and it is seventh (third after come back in 2000) studio album.
And it shows that the band is in very good form. The record is full rhythmic and very interesting riffs, solos and everything's recorded with strength and heavy metal speed in most of tracks. Already first title song brings that speed but we hear melodies in vocal parts too. What more - in the middle shows some Iron Maiden like style.The same might be felt in "That was Then, Way Back When" with gallops like IM. I would highlight "Mess" the same strength as first song with some rhythmic riff, "With a Full Head of Steam" and peaceful ballad "Dive". But all the songs makes big impress and thanks to that whole album is very interesting.

8/10

Oficjalna strona zespołu Armored Saint

Europe - War of Kings

english version

Tak jak zapowiadaliśmy na początku marca ukazała się dziesiąta studyjna płyta szwedzkiego zespołu Europe. Zatytułowana tym razem "War of Kings" zawiera 11 (a w wersji deluxe 12) melodyjnie hard rockowych utworów. I od początku wiemy z czym mamy do czynienia.
Tytułowy utwór właśnie już na początek niesie ze sobą energię i moc w starym stylu jakby lat 70-tych, a zarazem iście "europe'owym". Płyta jest w ogóle bardzo wyrównana i ciężko wskazywać lepsze czy gorsze utwory. Jedne są bardziej melodyjne, inne ostrzejsze. Są spokojne balladowe i są mocne rockowe. Jako możliwy hit wskazać można "Days of Rock'n'Roll", rytmicznie rozpędzone, czy nieco bluesowe "Angels (With Broken Hearts)". Ale też bardzo ciekawie brzmią "Praise You", czy "Nothin' To Ya". Ale tak jak wspomniałem wcześniej - mógłbym tu wpisać każdą z kompozycji i nie było by to niczym złym, ani dziwnym.
Od swojego powrotu na scenę zespół poniżej dobrego poziomu nie schodzi - co daje też posiadanie w swoich szeregach takiego gitarzysty jak John Norum (nie pomniejszając zasług, ani umiejętności Kee Marcello). I tak właśnie jest też tym razem.
Moja ocena

polska wersja

As we announced earlier Europe released their tenth studio album in first days of March. It is called "War of Kings" and includes 11 (12 in deluxe version) songs of melodic hard rock. And from the start you know what would be found on the record.
First track is "War of Kings" and it brings energy and power in the old 70's style. But still there's Europe's style too. The album is very good in every part and it is hard to point better or worse songs. Some are very melodic, some are harder. There are slower like ballads and others are stronger and more rock. As possible hit might be pointed rhythmic and speeding "Days o Rock'N'Roll" or a little blues like "Angels (With Broken Hearts)". But "Praise You" or "Nothin' To Ya" sounds also very interesting. But as I mentioned before I could write here the title of every compossition and still it wouldn't be any mistake.
Since their returning the band didn't record music below good level. And this time isn't different. Of course having guitarist like John Norum in squad gives so too (saying no bad words about Kee Marcello of course).
My note

8/10

Oficjalna strona zespołu Europe

House of Lords - Indestructible

english version

Miesiąc temu na rynek trafiła dziesiąta studyjna płyta amerykanów z House of Lords. I aż wstyd się przyznać, że wcześniej o nich nie słyszałem, a przecież istnieją od 1987 roku z małą przerwą w latach 90-tych. Nowa płyta wszakże została zatytułowana "Indestructible" i chyba rzeczywiście są niezniszczalni. Album zawiera dużą porcję melodyjnego hard rocka i znać na nim doświadczenie i warsztat muzyków.
I już pierwszy "Go to Hell" zwiastuje, że oto dostajemy coś na prawdę wartego uwagi. Dość szybkie, sporo melodii, szybkie solo. Zresztą sporo solówek bardzo dobrych na tym krążku, pełnym energii, melodii i nawet jest tu nieco chórkowych refrenów, może trochę w stylu Def Leppard. Oprócz wymienionego utworu wspomniałbym jeszcze o lekko balladowym "Call My Bluff", dość szybkim i rytmicznym "Another Dawn" i pędzącym "Ain't Suicidal". A na koniec otrzymujemy chyba najlepszy utwór na krążku "Stand And Deliver".
Moja ocena

polska wersja

American band House of Lords released their new record a month ago. It's their tenth studio album called "Indestructible" and I feel ashamed a little that I haven't hear about them earlier. Great dose of melodic hard rock is what you can find on that record and hear musicians experience and skills.
From the first track "Go to Hell" we know that we have something worth of interesting. Quite fast, melody, fast guitar solo. Moreover, there;s a lot of very good solos on that album. Album full of energy, melodies and even a bit choir choruses like Def Leppard style a little. Except that song I should mention about a little ballad like "Call My Bluff", quite fast and rhythmic "Another Dawn" and speeding "Ain't Suicidal". And as the last track we receive  probably best song on the album - "Stand And Deliver".
My note

8/10

Oficjalna strona wokalisty i gitarzysty House of Lords - James'a Chritian'a

Breaking Benjamin - Dark Before Dawn

english version

23 czerwca 2015 ukazała się płyta amerykańskiego zespołu rock/hard rockowego Breaking Benjamin zatytułowana "Dark Before Dawn". Ostatnio zadebiutowała na liście Billboardu od razu na pierwszym miejscu. Dlatego dzisiaj pokusiłem się o jej recenzję.
Płyta zaczyna się dość spokojnym, krótkim i instrumentalnym wstępem "Dark". Po niej następują dobre, choć chyba nie powalające utwory. Raz szybsze nieco, jak "Angels Fall" z rytmicznym riffem, wyciszeniem w zwrotce i znów mocnieszym w refrenie, czy chyba najlepsze na krążku "Hollow" z balladowym początkiem, i mocniejszą dalszą częścią. Raz nieco wolniej, jak "The Great Divine", gdzie pod koniec gra przez chwilę sama gitara akustyczna. A na koniec, tak jak na początek, mamy spokojne i delikatne instrumentalne zakończenie w "Dawn".
Moja ocena

polska wersja

"Dark Before Dawn" is the new album from americam rock/hard rock band Breaking Benjamin and it was published 23th June 2015. I wrote this review when I saw it at the first place on Billboard list as the debut.
Record starts from pleaceful, short and instrumental composition "Dark". After that comes good but not floor-knocking songs. Some are a little faster, like "Angels Fall", with rhythmic riff, little quite verse and stronger chorus, or probably best track "Hollow" with ballad beginning and stronger further. Some songs are a little slower, like "The Great Divine", where in the end plays just acoustic guitar. And the end is like beginning of the album - pleaceful and delicate instrumental final - "Dawn".
My note

7/10

Oficjalna strona zespołu Breaking Benjamin

Faith No More - Sol Invictus

english version

W maju ukazał się nowy album grupy Faith No More, pierwszy od 18 lat. Krążek zatytułowany "Sol Invictus". Muzyka chyba nie zaskakuje, choć chyba jest nieco wolniejsza niż wcześniejsze dokonania grupy.
Najlepsze na płycie to chyba "Sunny Side Up", gdzie przy mocnym basie pojawia się więcej melodii, niż w dwóch pierwszych utworach, i następujący po nim "Separation Anxiety", z mocnym i rytmicznym riffem basu i gitary oraz trochę nie pokojącym nastrojem. Natomiast na zakończenie otrzymujemy zagrany na akustycznej gitarze z basem i perkusją "From the Dead". Pozostałe utwory są w miarę równe i jeśli ktoś lubi taką, nieco dołującą muzykę to zapewne nie będzie zawiedziony.
Moja ocena

polska wersja

In May Faith No More published new and first since 1997 album called "Sol Invictus". Includes music that is not some surprise for those who know FNM, however it's probably a little slower then before.
Best tracks on the record probably are "Sunny Side Up" with more melody then in first two compositions and next after it "Separation Anxiety" with stron i rhythmic bass and guitar riff and some uneasy atmosphere in it. And at the end we have "From the Dead" played on acoustic guitar, bass and drums. Rest of the songs are similary good to each other, if you like such kind of music off course.
My note

7/10

Oficjalna strona zespołu Faith No More